Hediyemi seviyorum...

Bir şarkı...Sadece müzik...Neler anlatabilir ya da hissettirebilir ki?

Eğer ki şarkı; iz bırakan bir şarkıysa ister sözlü ister sözsüz sadece müzikten ibaret olsun, sizi şarkıyı ilk dinlediğiniz zamana götüren bir yolculuğa çıkartır... Şarkı bitip, yolculuğun sonuna geldiğinizde hissedeceğiniz sevinç,üzüntü,heyecan ne olacaksa artık o duygu karmaşası, şarkının size verdiği ve "yolculuk için firmamızı tercih ettiniz, teşekkür ederiz.." dercesine dalga geçtiği bir hediyedir...

Historias que so existem quando lembradas

Hatırlanınca Var Olan Hikayeler, İstanbul Film Festivali'nde "Genç Ustalar" teması altında izlediğim ikinci film..Aynı tema içerisinde izlediğim ilk film olan Portret v Sumer Kakh'ın üzerimde yaratmış olduğu etki sonrasında bu filme girerken pek bir ümidim yoktu; ki  filmin ilk 10 dakikası aynı karelerin başa dönmesinden ibaret olunca ümitsiz olmakla doğru karar verdiğimi anladım...Lakin filmi izlemeye başladıkça korkumun yerini bir rahatlama aldı ve bunun sonucunda dik oturduğum koltuğuma iyice yayılarak filmin tadını çıkarmaya başladım..

Brezilya-Arjantin-Fransa ortak yapımı olan film, kabaca söyleyecek olursak Brezilya'nın ücra bir köyünde yaşayan bir grup yaşlı insanın yaşamlarından bir kesit anlatıyor..Bu grup sabahın kör vaktinde kalkıp günlük işlerini hallettikten sonra öğle vakti toplanıp beraber yemeklerini yer, kiliseye çıkıp dualarını edip,evlerine dönerler..Maddalena, uzun zaman önce eşini kaybetmiş fakat onun yokluğuna alışamamış olan, her gün mezarına giderek,her gece ona mektup yazarak gününü bitirmeye çalışan tatlı,bilmiş,sivri dilli bir teyze..Maddalena bir gün evine dönerken karşısında her gün konuştuğu insanlardan farklı bir yüz görünce şaşırır..Şaşırır çünkü ne köyde onun tanımadığı biri vardır ne de bulunduğu köy öyle yol üzerinde herkesin uğrayabileceği yerdir. Yaşlılar,Rita adlı genç fotoğrafçının köye gelmesiyle değişen tek düze hayatlarına alışmaya çalışırken yaşamlarının geçmişini,şu anının ve geleceğini sorgulamaya başlarlar..Kendini hiçbir yere ait hissetmeyen Rita ise bu köyde hayatının yönünü yani kendini bulmaya çalışır..Zaman geçtikçe yaşlılar ile genç kız arasındaki ilişki sağlamlaşacak ve her iki taraf da canlarının daha fazla yanmaması için sarıldıkları kabukları yavaş yavaş sökeceklerdir...

her yaşlıyı sevmem ama seni sevdim Maddalena...

Çekimlerinin çok sakin,diyalogların anlamlı ve yerinde,oyunculukların ise tam tadında olduğu Hatırlanınca var olan hikayeler yürek ısıtan,izlediğine pişman etmeyen,keyifli bir 88 dakika sunan bir film...

İyi..

Monsieur Lazhar

     Bu sene Yabancı Dilde En İyi Film dalında Oscar adayı olan 2011 Kanada yapımı Canım Öğretmenim, her ne kadar Oscar heykelciğini bir başka güzel film olan A Separation'a kaptırmış olsa da birçok festivalden ve ödül töreninden hakettiği ödülleri toplamıştır. 
      Montreal'deki bir ilkokulda görevli bir öğretmenin sınıftaki intiharı sonucu okul idaresi hem okulun öğretmen eksikliğini gidermek hem de öğrencilerin yaşamış olduğu trajediyi bir an önce sonlandırmak için yeni bir öğretmen arayışına girer.Elinde gazete ilanıyla gelen Cezayir asıllı Bachir Lazhar bu arayışı sonlandıracak yedek öğretmendir. Geçmişini fazla sorgulamadan,"19 yıllık öğretmenlik deneyimim var." cümlesiyle yetinerek öğrencilerini yıl ortasında öğretmensiz bırakmak istemeyen okul müdürü, Lazhar'ı işe alır.Görevine büyük bir şevkle başlayan Lazhar geldiği bölgeden farklı olan eğitim sistemine,öğrenci profiline,öğrencilerin ırkçı ve kendini beğenmiş aileleriyle baş etmeye çalışırken öğrencilerde Lazhar'ın ders anlatışına ve onun iletişim şekline alışmaya çalışmaktadırlar. Zaman ilerledikçe hem Lazhar hem de öğrenciler arasında yaşanan anlaşmazlıklar yerini birbirlerini anlamaya,aralarındaki sorunları çözmeye bırakmıştır. Tüm bu gelişen olaylar Lazhar'ın kendi hayatında yaşadığı acıları,üzüntüleri sorgulamasına sebep olur. Öğrencilerine vermeye çalıştığı destek onun, hayatındaki büyük trajedinin kendisinde yarattığı izlerin farkına varmasını sağlar...
     Senarist ve yönetmen koltuğundaki Philippe Falardeau Canım Öğretmenim filminde, eğitim sisteminin bölgelere göre değişen hallerinden ergenlik çağına girmek üzere olan öğrencilerinin yaşadığı ruhsal dalgalanmaya, ön yargılı insanların yaklaşımından göçmen sorununa kadar birçok hassas konuyu etkileyici bir senaryo ve gerçekten çok iyi oyunculuklarla bizlere sunuyor ve insanın içini ısıtan güzel bir film ortaya çıkarıyor..

    Öğretmenlik mesleği hakkında öyle çok şey yazmak isterim ki..Özellikle de ülkemizdeki anlayış konusunda...Öğrenci-öğretmen-veli kavramlarının artık bambaşka boyutlara ulaştığına bizzat tanık oluyorum..Siz de okuyorsunuzdur her gün çıkan tür tür haberleri..Devir çok değişti sevgili okur..Her an ölmek,öldürülmek mümkün..Neyse bunlarla film postunu başka bir posta dönüştürmeyelim.. Belki yazarım başka vakit..

Csak a Szel

Festivalde Tutsak filminin gösterim saatini beklerken kopyasında çıkan bir sorun sebebiyle izlediğim Sadece Rüzgar, Macaristan'da meydana gelmiş gerçek olaylardan esinlenerek ele alınmış. Macar köyünde yaşayan Roman aileleri her gün başka bir cinayete kurban gitmektedir. Çevrede gerçekleşen 5.cinayet sonrası Mari ve ailesi artık bu korkularıyla başa çıkmakta zorlanmaktadır. Mari-evin annesi- günde iki ayr işe giderek para biriktirmeye çalışıp bir an önce o bölgeden ayrılmak isterken, Rio-evin küçüğü- o bölgeden ayrılamayacakları gerçeğini kabul etmiş, bu yüzden de ailesi için bir sığınak oluşturma çabasındadır..

Mari'nin ailesinin bir gün içeresinde yaşadıklarını anlatan film, oyuncuların doğallığını, yaşadıkları bölgenin zorluklarını iyi bir şekilde sunmuş... 87 dakika boyunca o bölgedeki insanların ruh halini,korkularını yansıtan,"aman aman" vaadetmeyen belgesel niteliği taşımayan bir film olmuş..

Buradan film çıkışı "bu ne ya iki çingenenin yaşam zorluğu diye bunu mu izledik..Bu mu zorluk?" diyen şahsiyet...Sana içimden neler söyledim ama buradan da dile getirmeli... "O insanların yaşadığı zorluğun 2 katını biran önce yaşaman dileğiyle..."