27 Mart 2012 Salı

2 dakika...

Bu kağıdı masamın üstünde gördüğüm anda hissettiklerimi(düşündüklerimi) içimden geçirmeyeli uzun zaman olmuştu...Bu hislerin eksikliğini kağıdı görünceye kadar bu denli hissetmemiştim..Bu zamana kadar görmezden gelmiştim belki de kim bilir...O ana kadar hissetmemiştim içimdeki boşluğun büyüklüğünü, eksikliğini;şu ağzına sıçtığımın hayatında bir işe yaradığımı, birilerine iyi gelebildiğimi, birileri için her an el altında bulunan bir nesne veya ihtiyaca uygun insan harici bişey olabilmeyi ya da kendim için iyi biri olabilmeyi, kendim için bir bok yapabilmeyi,kendim için yaşayabilmeyi, en basitinden -insani duygular taşıyabilmeyi- insan olmayı...Ne var bu kağıtta diyorsun şimdi belki de..Haklısın aslında hiçbir şey yok;10 yaşındaki bir öğrencinin içinden geldiği için yaptığı bir resim...Ama bende hissettirdikleri çok ayrı,bendeki boşluk çok ayrı...Bu kağıdı görmemle birlikte hissettiklerim sadece 2 dakika sürdü..Evet çok kısaydı ama yetti...Öyle açtım ki, 2 dakika açlığımı o an için giderdi...Geçen 2 dakikadan sonra gene ben,eski ben oldum, gene insan görünümlü ruhsuz bir varlığa dönüştüm... Ama olsun 2 dakika çok iyi geldi... Sağol E...

Hiç yorum yok:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...